حرکت وزیر نامدار در شطرنج یارانه// پولدار نیستیم که یارانه بدهیم!

به قلم مهدی جابری: حذف تدریجی، نیاز به حرکت‌های متفکرانه و از قبل طراحی شده دارد؛ مهره‌ها باید طوری در صفحه شطرنج جابه‌جا شوند که احساس مات شدن به کسی دست ندهد؛ بنابراین در هر نوبت، عده‌ای به اشتباه یا بی‌سر و صدا حذف می‌شوند و وزیر که اجازه حرکت در تمام جهات این صفحه را دارد، می‌گوید: «خطای سیستم است!» البته خطایی که معمولا به زیان پیاده‌ها رخ می‌دهد. این بازی با ورود نامحسوس یک وزیر دیگر تمام شاهراه‌های منتهی به پول را مسدود می‌کند: «پول نداریم!» اینچنین است که تمام افراد موجود و حاضر در مسیر به صورت اریب یا بعلاوه حذف می‌شوند و سپس نوبت اسب‌سوارها می‌شود تا با قلع و قمع ناگهانی، خود را به هدفِ کیش برسانند!
 بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت هفته گذشته در حرکتی قابل تامل از بی‌پولی وزارت نفت خبر داد و گفت: «ما پولدار نیستیم!» وی اما در جمله بعد، اشاره واضح‌تری به هدف و منظور خود داشت: «تصور پولدار بودن نفت درست نیست؛ بخش قابل توجهی از آن به یارانه اختصاص می‌یابد. حتی در مواردی در پرداخت حقوق کارکنان خود با مشکل روبه‌رو هستیم». 2 سال از مخالفت قاطع مردم با درخواست دولت برای «نه به یارانه» می‌گذرد؛ درخواستی که بیش از 90 درصد جامعه با تردید و نگرانی به آن نگریستند. دقیقا از همان زمان بود که دولتی‌ها خودشان آستین بالا زدند و به جای برگزاری کمپین، دست به دامان پارلمان شدند. مدیران دولتی هرچند در صحن علنی مجلس و در اقداماتی نمایشی، مخالفت خود را با حذف یارانه‌بگیران اعلام می‌کردند، اکنون برای رسیدن موعد «حذف بزرگ» لحظه‌شماری می‌کنند!
بیش از یک سال است که اندک اندک از شمار یارانه‌بگیرها کاسته می‌شود و هر ماه، بخشی از اقشار جامعه از دریافت یارانه محروم می‌شوند؛ یارانه اردیبهشت‌ماه امسال نیز هرچند با حرف و حدیث‌هایی درباره حذف تعدادی از یارانه‌بگیرها همراه بود اما وزارت رفاه با تکذیب این اخبار، خطای سیستم را عامل حذف تعدادی از یارانه‌بگیرها اعلام کرد.   رسانه‌های حامی دولت که تا چندی قبل مدعی «حذف یارانه‌بگیرها به رغم مخالفت دولت» بودند و آن را به طرح پیشنهادی نمایندگان مجلس نسبت می‌دادند، این روزها در برابر ابهامات و اما و اگرهای یارانه‌ای سکوت کرده‌اند و منتظر کاهش هرچه زودتر 24 میلیون نفر از آمار یارانه‌بگیران هستند؛ روندی که بنا به اعلام وزیر رفاه با 30 هزار نفر در سال 1393 شروع شد، در اردیبهشت 94 به 200 هزار نفر رسید و امروز میلیون‌ها ایرانی را پوشش داده است!
بسیاری از خانواده‌ها در این روزها و ماه‌ها با بیم و هراس سراغ حساب یارانه‌ای خود می‌روند، چراکه هیچ تضمینی برای حذف نشدن خود دریافت نکرده‌اند، بنابراین همواره نگران هستند که «خطای سیستم» دامان آنها را نیز بگیرد تا مجبور باشند برای ثبت اعتراض، به سایتی مراجعه کنند که نخستین و بزرگ‌ترین پیام آن این است: «با صرفنظر کردن از دریافت یارانه، آینده فرزندانمان را تضمین کنیم!» اما سوال آنهایی که به اشتباه از دریافت یارانه محروم می‌شوند این است که «آینده به کنار! نان و آب امروز فرزندم را چگونه تامین کنم؟ و با کدام تضمین؟»